Haar haar

Vrijdagmiddag 5 uur: hoewel grieperig, praat ik toch een gezellig uurtje met Tineke Post (43 jaar) en
Sandra Rebel (40) in de kapperszaak ‘Tineke’s Haarshop’, waarmee Tineke in 1996 begon, maar die toen nog ‘Het Knipwinkeltje’ heette. Beide opgewekte meiden melden me  over hun werk heel veel in dat uur, dat door Tineke lachend afgesloten wordt met de opmerking: “Ik kan nog  wel veel meer vertellen!” Hieronder dus ‘het aanloopje’.
Mijn haar-stukje.

Huis en haar

Tineke is in Blaricum geboren, ‘het ouwe dorp’, zoals men dat daar zegt. Ze heeft er een ‘ouderwetse opvoeding’ gehad, met de nodige normen en waarden, waarbij bijvoorbeeld uitgaan vóór je zestiende niet als normaal werd gezien. Na de MAVO in Huizen te hebben gevolgd, doorliep ze het ‘MCO’: Het Middelbaar Commercieel Onderwijs, want het was in eerste instantie haar bedoeling dat zij ging meedraaien in de zaak van haar vader: mede-eigenaar van ‘t’ Parket Huijs’, dat sinds 1978 op de Gijsbrecht zit (zij zit er nu naast; ik bedoel: letterlijk). Overigens heeft haar actieve vader ook nu nog -in een loods- een brommermuseum, met wel zo’n tachtig Puchs, Solexen en zo meer. “Nou ja, ‘museum’: meer een plek als van Malle Pietje”, voegt ze er lachend aan toe.
Maar er was destijds toch geen mogelijkheid voor haar om bij pa aan de slag te gaan, zodat ze uitkeek naar andersoortig werk. Dat vond ze op een originele manier: “Ik fietste richting Huizen en dacht: ik ga solliciteren bij de eerste de beste zaak of winkel die ik zie. Nou, dat was een kapsalon! Zo is het begonnen.”

Met huid en haar

Nadat ze  er aan de slag mocht, haalde ze in twee jaar het diploma voor de –zelf betaalde- kappersopleiding op het Dudok College in Hilversum. De eigenaar van de kapperszaak in Huizen  zat in de leiding van de Kappersbond en nam de moeite haar in de avonduren op te leiden voor het ‘herenvakdiploma’. Toen ze in 1996 de benodigde vakdiploma’s op zak had, besloot ze meteen een eigen zaak te beginnen, met steun en begeleiding van haar vader. Als je volledig bevoegd bent, mag je ook zelf leerlingen opleiden en dus kwamen geregeld stagiaires bij haar knippen, die natuurlijk ook goedkoper zijn dan bevoegde kapsters. ‘Volledig bevoegd’ betekent niet alleen maar kundig knippen, maar ook processen uitleggen aan de leerling-kapsters, zoals permanent aanbrengen, het werken met ‘permanentvloeistoffen’, kleurprocessen, werken met waterstof en zo meer: “Eigenlijk een stukje scheikunde.” In het begin had ze vier personeelsleden; de zelfbewuste Tineke vond het geen enkel punt om hun werkgever te zijn. Haar vader gaf haar financieel de kans ‘haar plan te trekken’ door zijn dochter onder meer financieel bij te staan.

Raar, maar haar

Maar helaas strandde de zaak een paar jaar later en ging het privé evenmin bepaald voor de wind met haar. Nadat haar huwelijk eindigde  in een scheiding, had zij als alleenstaande moeder bovendien de zorg voor twee opgroeiende zonen, die inmiddels de puberleeftijd hebben. In die periode, na een nieuwe start van haar eigen zaak, vanuit invalswerk tijdens de laatste zwangerschap, ontmoette zij de iets jongere Sandra, die zo’n tien jaar in een kapsalon had gewerkt en uitkeek naar een nieuwe uitdaging. Ook zij was net gescheiden en moest in haar eentje een dochter opvoeden; inmiddels een aardige en assertieve  puber. “Dat bijdehand zijn vind ik niet altijd zo makkelijk, maar in deze tijd is het wel handig als je goed voor jezelf kan opkomen!”

Sandra, over de samenwerking: “Ik knipte vooral aan huis en zocht vastigheid na de scheiding.  Het klikte tussen Tineke en mij, maar ineens bleek dat we elkaar al veel langer kenden!” Beide spontane meiden moeten hartelijk lachen: ze hadden bij de Mavo-opleiding op dezelfde school én daarna bij elkaar in dezelfde klas van de kappersopleiding gezeten; ze stonden zelfs met hun namen in de krant in de lijst van geslaagden. “We kwamen er wel wat laat achter dat we al lang hadden samen gewerkt. Ergens zaten we verweven in het verleden, haha!”

Tot in de (haar)puntjes

Nu werken ze met hun drietjes: alle drie met volwaardige diploma’s; stagiaires zijn verleden tijd. Allebei vinden ze de veelzijdigheid het leukste van het werk: “Elke dag weer andere mensen over de vloer en elk hoofd knipt toch weer anders. Vrijwel iedereen gaat fris gewassen, geschoren en knap geknipt, maar vooral blij de zaak weer uit. Het is zo leuk om mensen blij te maken,” verwoordt Sandra hun beroepspret.

“Soms begint iemand wat neerslachtig in de kappersstoel, maar tijdens het knippen en verzorgen geef je mensen het gevoel dat ze wat tijd en aandacht voor zichzelf mogen vragen, dat ze even lekker centraal mogen staan. Of zitten, in ons geval. Wij hebben wel een nuchtere kijk op het leven en kunnen redelijk relativeren, na alles wat we hebben meegemaakt. Het is en blijft leuk om met mensen bezig te zijn en ze een goed gevoel te geven”. Tineke noemt dat ‘emotie-metamorfose’.
Van dat woord alleen al knap ikzelf, nogal brak, ter plekke flink op.

Huis en haar(d)

Tineke, die –net als Sandra- volgens mij altijd van duidelijkheid en eerlijkheid houdt, heeft zelf een hekel aan ‘föhnen’: “Het kost veel energie en voor mij is de warmte ervan te sterk. Een fysieke hittegolf. Vreselijk!” Sandra heeft het niet zo op bruidskapsels: “Die geven extra druk, omdat zo’n gekapt bruidshoofd een hele dag mee moet, haha!”  Maar beide vrouwen hebben het zeer naar hun zin hier, zeker op de Gijsbrecht: “Een geweldige straat!” Hoewel er in dit gebied (te?) veel kapperszaken zitten, ‘kiest iedere klant zijn eigen kapsalon’. Beide montere  dames zitten kennelijk niet gauw met de handen in het haar. Nou ja, wel in andermans haar. “We zijn heel dankbaar voor onze vaste klantenkring. Dat persoonlijke contact is zó leuk. Mensen komen graag terug, ook omdat we nuchter, open en eerlijk zijn. Soms misschien wel iets té familiair.”
Wat veel klanten niet prettig vinden, is: wachten. “Hoewel we van onze vaste klanten geen dossier bijhouden, gaan we ze in de loop der tijd wel goed kennen,” zegt Tineke, “al gaat er wel eens wat mis. Als je bijvoorbeeld aan een aardige mevrouw vraagt hoe het met haar broer is, maar blijkt dat ze helemaal geen broer heeft. Een soort bedrijfsongevalletje.”

Hem en haar

Ook het contact met collega winkeliers/ondernemers is ‘meer dan goed’.  Tinekes behulpzame partner André -met wie ze een jaar of vijf een prima relatie heeft- treedt in de winkel op als haar steun en toeverlaat, die allerlei broodnodige klusjes doet, zoals schilderen, koffie en thee zetten en de was doen. De vrolijke en ervaren meiden hebben vooral veel LOL in hun werk en dat is goed te merken aan hun  aanstekelijke vitaliteit. En wat me ook bevalt: ze zijn lekker recht voor hun raap.

Verknipt

Tineke kan putten uit een reeks anekdotes (en anders Sandra wel…), maar ze vindt deze toch wel heel bijzonder:
“Een dame die ik al zo’n vijftien jaar knipte, zat bij mij in de stoel om haar haar wat uit te laten dunnen, toen ik in een vlaag van onnadenkendheid de verkeerde schaar gebruikte en een flinke hap uit haar haardos knipte. Het klamme zweet brak me uit. We kunnen haren wel korter maken, maar niet langer…  Het beste is dan om maar eerlijk te zijn en dus meldde ik de gehavende vrouw de kleine natuurramp op haar schedel. Maar ze reageerde zeer mild: “Ach kind, dat kan de beste gebeuren!” Ik liet haar natuurlijk niets betalen en bood aan de volgende keer haar weer gratis te verzorgen. Toen ze inderdaad een tijdje later terugkwam, zei ze: “Om heel eerlijk te zijn: niemand heeft het gezien!”

Tineke en Sandra: een haarfijn duo, bijzonder geknipt voor dit werk!

Frans Kwantes columnist van winkelgebied de gijsbrecht
Frans Kwantes,
24 november 2017

Tinekes haarshop in de Straatpraat van de Gijsbrecht

links Sandra, rechts Tineke

Tineke’s Haar-shop
Gijsbrecht van Amstelstraat 200
1214 BE Hilversum
035-6230604
Facebook: Tinekes Haarshop 

Meer nieuws

Alle berichten (84)

Filter op de kaart

Categorie