25 november 2018
Karla van der Veer (geboren in Eindhoven, maart 1966) is klein van stuk, maar zij staat absoluut haar mannetje, of moderner: haar vrouwtje, is mijn ervaring tijdens ons gesprek. Sinds zeven jaar runt zij ‘SOKKEN Enzo’, waar men met name voet- en beenbekleding kan bekomen. Na Eindhoven woonde ze met vader, moeder en haar anderhalf jaar jonger ‘broertje’ (inmiddels in de vijftig, haha) in Rotterdam,-waar haar vader bij het GEB (Gemeentelijk Energie Bedrijf) werkte-, daarna zeven jaar in Zwijndrecht. Pa kreeg echter een baan in Nederhorst den Berg bij de Radio Controledienst en ‘dus’ ging het gezin in Huizen wonen. Karla’s moeder was laborante; een paar jaar geleden is zij overleden.
Karla deed na het HAVO de opleiding verpleegkunde in Zonnestraal, maar nadat ze binnen drie jaar twee keer was gezakt voor examens –“te grote examenvrees”- , moest ze ermee stoppen. Ze bleef in de medische hoek werkzaam: als afdelingssecretaresse van de afdeling Interne Geneeskunde van het Goois streekziekenhuis, een fusie van Zonnestraal, RKZ en het Diaconessenhuis. Na achttien jaar belandde ze bij ‘Meier Orthopedie’, op onze Gijsbrecht, waar ze een jaar of zeven in de verkoop werkte. Omdat de klanten daar ook vroegen om ‘gewone sokken’, bracht dat haar op het idee om een sokkenwinkel te beginnen, als opvolger van de verdwenen ‘Sock Shop’.
Oftewel: ze sprong in het gat in de sok.
‘SOKKEN Enzo’ begon op 1 mei 2011. De eerste jaren, waarin de financiële crisis nog fors voelbaar was, moest er flink aangepoot worden, maar intussen gaan de zaken helemaal naar wens. Haar man, inmiddels gepensioneerd, heeft Karla de eerste jaren goed geholpen bij het opstarten van de zaak, zowel financieel als mentaal. Ze hebben geen kinderen: Karla wist als jong meisje al dat er voor haar geen mogelijkheid was kinderen te krijgen. Kinderloos heeft ‘zo zijn voordelen’, vindt zij: veel vrijheid en geen zorgen om het wel en wee van je kroost. Ze mag in haar vrije tijd graag woordspelletjes en sudoku’s oplossen. Zij en haar man wonen nabij Zonnestraal. Zes dagen in de week is Karla’s warme beenwinkeltje open, waarbij zij elke dag in haar uppie in de zaak staat; op zaterdag wordt ze bijgestaan door Carienne.
Het werken in de beensector vindt ze ‘hartstikke leuk’: “Kleuren combineren, mensen advies geven over warme voeten in de winter en een koele panty in de zomer.” Koele panty? “Ja, die is gemaakt van heel dun nylon en voelt licht aan.” Het assortiment bestaat uit sokken, panty’s en maillots. Maar ook ondergoed en (strakke) correctiekleding, kniekousen en steunkousen worden verkocht. Over de laatste heeft ze een uitgesproken mening: mensen die bijvoorbeeld tijdens lange vliegreizen uren stilzitten, riskeren trombose: verstopping van de beenaderen, wat men pas kan merken als men weer gaat lopen. “Daar wordt veel te weinig aandacht aan gegeven, vind ik, ook door de vliegmaatschappijen. Trombose is niet afhankelijk van leeftijd of geslacht en kan zelfs tot de dood leiden. Goede steunkousen houden de doorbloeding gaande.” Ze denkt dat ze er jaarlijks zo’n zestig stuks van verkoopt.
De hoofdmoot van wat zij verkoopt, betreft natuurlijk sokken en panty’s. Wat mij betreft had de zaak dus ook mogen heten –als variant op Peppie en Kokkie: ‘Panty en Sokkie’. Sokken zijn gemaakt van wol, katoen of kunstvezels; sportsokken van een mix daarvan. Katoen is iets slijtvaster is dan wol. Panty’s zijn steevast van nylon gemaakt, waarbij die van 40 tot 60 denier het best worden verkocht. ‘Denier’ is een aanduiding voor het gewicht of de dichtheid van de panty. Maillots worden vooral gemaakt van katoen of wol. Minder vaak worden tegenwoordig nylonkousen verkocht, die met een jarretel worden vastgezet of voorzien zijn van een ‘anti-slip-siliconenband’, die niet knelt, maar zorgt dat de kous ‘plakt’.
(Gek, ineens zie ik er wél been in om effe mijn etymologisch eitje kwijt te geraken. ‘Sok’ komt van het Middelnederlandse ‘socke’ , dat betekent: aan de voet vastgebonden zool; denkt u ook aan de voet van een standbeeld: een ‘sokkel’, vaak met een sukkel erop. ‘Maillot’ is afkomstig van het Franse ‘maille’, dat ‘ringetje’ betekent; u herkent het in het populaire ‘maliënkolder’: een harnashemd van ijzeren ringetjes. ‘Panty’ is een Engels woord, dat zoiets als ‘broekje’ betekent; u mag dit associëren met bijvoorbeeld ‘pantalon’. Sorry voor deze pedanterie.)
Terug naar Karla’s beenheden: zij verkoopt met name spullen van de betere merken ‘in het middensegment’. Die betrekt ze van leveranciers, die geregeld langs komen met koffers vol nieuwe collectie, waaruit zij haar keuzes maakt. Daarnaast koopt ze, via de website voor winkeliers, artikelen in van bijvoorbeeld het Italiaanse Oroblu, het Nederlandse Bonnie Doon en het Duitse Falke. Zij moest in het begin natuurlijk veel te weten komen van de beenmode, maar vooral de leveranciers hebben haar veel geleerd. En, aldus Karla: “Al doende leert men.” Achter de zaak, afgeschermd door een licht transparante doek, bevindt zich het ‘vrolijk ingerichte’ magazijn.
Het aardigste aspect van dit werk vindt zij de omgang met mensen. “Mensen om je heen, is altijd leuk”, zegt ze opgewekt. Te meer daar zij vijf dagen in de week alleen in de winkel staat, is het des te aangenamer als er klanten binnenkomen. Als ik vraag wat zij het minst aantrekkelijke van haar werk vindt, zegt ze royaal lachend: “Mensen, haha!” Opmerkelijke paradox: “Wat vind je leukst? Mensen. Wat vind je het minst? Mensen.”
Maar na een opgewekte lach, legt ze uit: “Gelukkig zijn verreweg de meeste klanten ontzettend aardig. De minder ‘aardige’ komen echt sporadisch voor. Die hebben dan vooral commentaar op mijn prijzen: als ik de spullen die de grote ketens verkopen, ook zou aanbieden, zou dat bepaald geen toevoeging zijn. Ik verkoop kwaliteitsspullen; tja, dan vinden sommigen mij wat aan de dure kant. Maar nogmaals: bijna iedereen is aardig en het is gewoon ontzettend leuk om mensen blij te maken met wat ze zoeken en dat dan hier vinden.”
Om dat te onderstrepen betreedt een aardige dame de winkel, die op zoek is naar ‘lekkere warme wintersokken van topkwaliteit’. Binnen een paar minuten verlaat de zeer tevreden vrouw met twee paar prima sokken de zaak. Karla huppelt vrolijk door haar winkel: “Kijk Frans, dát bedoel ik nou: mensen blij maken! Je ziet perfect hoe dat werkt. Heerlijk!” Ze geeft weer één van haar aanstekelijke lachen weg en voegt eraan toe: “Warmte begint bij je voeten: begin van het bestaan, haha!”
Op de Gijsbrecht heeft ze weinig aan te merken, behalve dat parkeerwachters ‘heel goed zijn in het verjagen van (potentiele) klanten’. Maar vooral: “Het is natuurlijk de leukste winkelstraat van het Gooi.” Dat komt volgens haar door de mix van vooral kleine ondernemers en enkele landelijke ketens. “Hilversum is een heerlijk dorp!”
‘SOKKEN Enzo’ houdt een mens op de been!
Frans Kwantes,
21 november 2018
SOKKEN enzo
Gijsbrecht van Amstelstraat 163
1214 AX Hilversum
tel: 035-7600640
Hilversum bestaat 600 jaar. Gefeliciteerd! Dat wordt natuurlijk uitgebreid gevierd. Hiervoor ontwikkelden Matthijs Boon & Luc van den Burgt een speciale Hilversum 600 taart. Wij vroegen Julia van Balthazar Kookwinkel…
Er is toch niets leuker dan je lief met Valentijnsdag te verrassen met een homemade valentijnsdiner. Dit hoeft helemaal niet moeilijk te zijn. Met de juiste muziek, kaarslicht en good…