Straatpraat: Kick Music

Inloop

De eerste in de lange rij winkeliers op de Gijsbrecht die we in het zonnetje gaan zetten, is de dirigent van Kick Music: Chris van Velsen. Ik heb deze aimabele heer gekozen om de strijd te openen, vanwege een voor mij bijzondere reden: dankzij hem woon ik sinds 2003 in een leuk pandje op de Gijsbrecht en wel op nummer 197. Dat was daarvóór eigendom van o.a. Chris, dat hij gebruikte voor opslag van muziekinstrumenten en opvang van dolende artiesten. Je begrijpt dat het kopen van Chris’ aardige optrekje een band schept. Of in Chris’ geval op z’n Engels: dat schept een band.

Aanloop

Maar over naar de man om wie het gaat: Chris, geboren (1956)en getogen Hilversummer begon na zijn middelbare schooltijd aan de studie sociale geografie aan de VU in Amsterdam, maar ontdekte al gauw dat hij de studie van onze aardkloot maar een saaie bedoening vond. Wat hem werkelijk veel meer aantrok, waren muziek en muziekinstrumenten. Hij speelde vanaf zijn vijftiende in bandjes -als basgitarist- en wilde proberen die branche ‘te verbeteren en beter te zijn’. Door in bandjes te spelen leerde hij letterlijk ‘spelenderwijs’ de technische kneepjes van het muziekvak; zijn ervaring met en kennis over muziek en muziekinstrumenten heeft hij vanwege zijn grote passie dus zichzelf al doende aangeleerd.

Loopje

Daarom startte hij in 1981 met zijn muziekzaak op de Gijsbrecht, ook omdat hij had ontdekt dat er behoefte bestond aan een muziekwinkel die ‘goed advies en goede service’ gaf. Hij sprong in het diepe van een eigen zaak ‘met veel optimisme en weinig geld’; en met drie gitaren en wat geleende versterkers. ‘Falen’ was een woord dat in zijn jeugdige, avontuurlijke bol niet opkwam en ziedaar: er zat gelukkig muziek in de onderneming!

Dat had te maken met de wind die in de muziekwereld in de jaren tachtig waaide, waarin er veel geld en ruimte was voor onder meer plaatopnames, TV-shows en bandjes. Maar ook de opkomst van de synthesizer en de digitale piano zorgde er onder meer voor dat Chris alras wel drie personeelsleden in dienst kon nemen! Daarbij wilden veel mensen in die zomerse jaren ’80 thuis een eigen muziekstudio, die steeds betaalbaarder werd en die Chris persoonlijk afleverde, installeerde en onderhield.

Doorloop

Tegenwoordig verkoopt hij vooral akoestische gitaren en digitale zowel als akoestische piano’s. Zijn klanten zijn natuurlijk de ‘thuismuzikanten’ – de toegewijde amateurs-, maar ook muziekdocenten, pianoleraren en andere professionals. Daarnaast verhuurt hij geregeld aan omroepen en bandmuzikanten. Zijn eerste doel is een goed advies geven, met als adagium: “Een optimale bijdrage leveren aan de muzikale levensvreugde van mijn clientèle”.

Daar hoort ook het vervoer van de instrumenten naar de klant toe, want het betreft vaak kwetsbaar materiaal. Chris’ klantenkring bevindt zich alom in het land, want hij adverteert ook op internet, dat overigens een fikse concurrent van hem is: hij prefereert echter de ‘warme klant’, die nog de moeite neemt om een echte winkel binnen te stappen. Toch klaagt Chris niet –hij is een opgewekt mens- want de zaken gaan een stuk beter dan een jaar of tien geleden. Dat kan men ook merken aan de hernieuwde toename van het aantal winkels in de straat.

Uitloop

Over onze straat gesproken: Chris heeft het hier zeer naar zijn zin. Of zoals hijzelf zegt: “Het is een verschrikkelijk leuke straat.” De Gijsbrecht kenmerkt zich door een leuke diversiteit aan winkels, met veel origineel aanbod en een leuke kleinschaligheid. Hij kan met alle collega’s in de buurt goed overweg, al heeft hij niet veel tijd om hier veel sociale contacten te onderhouden.
Er is voor hem wel één storend nadeel: de weinig flexibele en menselijke houding van de dienst ‘Parkeerbeheer’. “Als iemand ook maar een minuutje te laat is, omdat ie even geld wisselde, ligt er al een prent onder de ruitenwisser. Dat jaagt mensen de straat uit”. Bovendien is het wat discriminerend richting ‘het centrum’, stelt hij, waar mensen onbeperkt kunnen parkeren in parkeergarages en dus onbeperkt kunnen winkelen en gebruik maken van de horeca. Hier kan dat op deze manier niet.

Afloop

Chris is verder een tevreden mens wat de Gijsbrecht betreft – ”een supergezellige straat”- , al mogen mensen best wat vaker letterlijk hun eigen stoepje schoon vegen. Maar verder gaat alles goed, vindt hij, maar “er mag altijd méér muziek gemaakt worden!” Mensen die muziek maken, aldus Chris, zijn ‘slimmer’ dan anderen; wat in mijn geval (schrijver dezes) klopt, omdat ik jarenlang drummer ben geweest.

Toegift

Tot slot smijt Chris nog een anekdote op tafel. Ooit kwam een Britse, beetje shabby, langharige rocker op leeftijd bij hem binnen, met een haperende gitaar. Ondanks zijn wat sjofele uiterlijk had de man een sophisticated uitspraak en houding. Dat was een opmerkelijk contrast, constateerde Chris, die na de reparatie ter plekke van géén vergoeding wilde weten. De excentrieke rock ’n roller verliet dankbaar, diep buigend en met veel Engelse ‘thank yous’ Chris’ muziekparadijs. Maar wie schetst zijn verbazing? Niemand?
Dan moet hij het zelf doen.

De volgende ochtend betrad de opmerkelijke Britse gentleman met het voorkomen van een vagebond, wederom Chris’ populaire pand, met achter zich een viertal identiek ogende hardrockers. Tot Chris’ grote verbazing stelden zij zich voor als ‘Def Leppard’,een succesvolle Amerikaanse rockband. Daarmee heeft Chris daarna een jaar lang gewerkt in de Wisseloordstudio’s. Waar hij trouwens ook nog werk deed voor onder meer Elton John: “Mijn naam staat nog op de ‘thank-list’ van zijn album ‘Leather Jacket”. Altijd leuk.

De zaal uit

En zo verlaat de altijd montere en positieve Chris mijn hutje en stort hij zich wederom met toewijding op de passie van zijn leven: de zelfgemaakte, levende muziek!

Frans Kwantes,
8 augustus 2017

Kick Music
Gijsbrecht van Amstelstraat 208
1214 BE Hilversum
www.kickmusic.nl