16 november 2017
In de ‘buik’ van de Gijsbrecht huist wat in huis het hart van de woning is: de keuken: ‘Balthazar Kookwinkel’, geleid door de charmante, verzorgde en gastvrije Irma Thierig. Hoewel de bescheiden winkel niet meteen in het oog springt, kan men er te kust en te keur hoogwaardige kookspullen bekomen: elke centimeter binnen is benut. En je ziet onmiddellijk dat hier absoluut géén rommel wordt verkocht! Er liggen, staan en hangen duizenden artikelen voor in de keuken, zoals pannen, bestek, serviezen, kookboeken, maar ook chocola, olie en wijn.
Op een ‘gesloten’ maandagmorgen word ik door de vriendelijke en kalme Irma gastvrij ontvangen en onthaald op koffie. Er is echter geen ruimte voor ook maar één stoel tussen het rijke assortiment aan fraaie kookwaren, zodat ik geïmproviseerd op een houten trapje zit te schrijven, terwijl Irma bescheiden op de rand van een lage tafel zit te praten. Terwijl we praten en koffie drinken, gaat haar telefoon geregeld, waar zij kennelijk niet aan gewend is op dit tijdstip: “Dat gebeurt nou nooit!” Kennelijk gaan de zaken goed en is alles hier prima in kannen en kruiken.
Zij is geboren in 1964 in Hilversum-Noord, waar zij na de basisschool haar Havodiploma behaalde op het Ludgerus alhier; ze was toen achttien jaar. Aanvankelijk had ze het voornemen om lerares Engels te worden, maar ze merkte al snel dat daar toch niet haar toekomst lag. Zij volgde vervolgens de Secretaresseopleiding bij ‘Schoevers’, ‘maar dat was ook niks voor mij’. In plaats daarvan begon zij nog op haar achttiende te werken in het restaurant ‘de Vergulde Luifel’, tegenover C&A, alwaar zij in de avonduren stevig meedraaide in de bediening. Overdag werkte ze voor de omroeporganisatie ‘Veronica’, waar zij zich met de Pers & PR bezig hield. “Dat waren weliswaar superleuke jaren, te meer omdat de B-omroep in die jaren overging naar een A-omroep, maar na vier jaar had ik wel gezien.”
Ze werd aangenomen bij een klein reclamebureau in Amsterdam, waar hard gewerkt werd voor diverse grote (auto)merken, in de vorm van reclame op TV, radio, brochures, folders enz. Een zeer leerzame tijd, die 25 jaar van haar arbeidzame leven in beslag zou nemen. Dat kwam mede door het feit dat zij daar haar huidige man leerde kennen, met wie ze recent is verhuisd naar Baarn. Hun beide volwassen kinderen zijn intussen al een tijdje terug het ouderlijk nest uitgevlogen. Haar echtgenoot is inmiddels met pensioen en is voor Irma een zorgzame ‘huisman’. Toen hij enkele jaren her de zaak verkocht, besloot Irma het over een andere boeg te gooien: een eigen winkel beginnen! Waar ze ‘heel veel zin’ in had, na die vijfentwintig reclamejaren.
Irma was van kinds af aan al dol op koken en alles wat daarmee samenhing: ze volgde kookcursussen, was lid van kookclubs en kookte uiteraard graag zelf. Iets wat ze tot op heden nog doet, want zo plaatst ze in het maandelijkse informatieboekje van het Gooi, ‘Bruist’, een eenvoudig maar smakelijk recept. Koken is dus niet zo zeer haar lust en haar leven, nee, het IS haar leven.
Dat zij ook nog eens van lekker eten houdt, is haar bepaald niet aan te zien: ze is slank als een den en begrijpt zelf ook niet hoe dat kan; al vindt ze het natuurlijk ‘niet erg’. In haar omgeving zijn mensen wel eens jaloers op haar combinatie lekker eten-slank zijn, maar Irma relativeert graag: “Je weet nooit of ik ooit nog eens uitdij,” zegt ze glimlachend, met haar licht onderkoelde humor.
Het lag zeer voor de hand dat zij een winkel in de kookhoek zou starten. En het was ook glashelder wat haar daarbij voor ogen stond: een fraaie gespecialiseerde zaak met veel functionele en kwalitatief hoogstaande spullen. Maar ook eentje waar mensen advies kunnen krijgen over hoe te koken en wat ze zoal nodig hebben: “Een pan, een plank, een mes, een schort en hóp: aan de slag! Koken en eten zijn nu eenmaal basale dagelijkse behoeftes. Mensen léven bijna in de keuken!”, aldus de enthousiaste kook-ster, terwijl de betrokkenheid en warmte bijna letterlijk van haar mooie bruine ogen achter de brillenglazen af gloeit.
Toen zij op een dag op de Gijsbrecht een leegstaand winkelpandje zag, viel meteen het kwartje: dát werd háár kookkasteel! Het lag net ‘om de bocht’, op nummer 268. Tegenwoordig zijn er geen specifieke diploma’s of vergunningen meer nodig om een winkel te starten, zeker niet in een winkelpand. Dus trok Irma de stoute schoenen aan: ze huurde terstond het pand en begon driftig uiteenlopende kwaliteitsspullen te ‘verzamelen’. Op zeker moment hield een vriendin van haar op met haar pastawinkel en kon Irma veel meubilair van haar kopen. Ziedaar: binnen een week viel alles op zijn plek: “ Het heeft zo moeten zijn!”
Omdat ‘Balthazar’ toen naast slagerij ‘Kroes’ lag, kwamen de klanten van deze kwaliteitsslager –lekkerbekken met smaak- ook bij háár als buurvrouw binnen lopen, om te weten wat voor vlees er in haar kuip was. Irma’s kleine maar stijlvolle winkeltje lag in die tijd op een ‘aanlooplocatie’ (vooral voor dagelijkse boodschappen), maar sinds 2014 zit ze in haar huidige pand op een A-locatie: hartje Gijsbrecht.
Ze is zeer bezig, maar ook zeer ingenomen met haar ‘kekke kookwinkel’, zoals ze het zelf noemt, al erkent ze dat ze altijd ‘erg onzeker’ is over hoe de zaken met de zaak gaan: als er bijna niemand komt, is het gauw afgelopen. “Ik ben en blijf gevoelig voor klanten die maar een paar seconden binnen blijven: er is kennelijk iets niet naar hun zin.” Maar Irma vindt het hebben van een eigen bedrijf vooral ‘ontzettend leuk’: “Je bouwt je eigen theater.” Haar klanten noemt ze ‘ongelooflijk leuke mensen’, die haar vaak goeie feedback geven, maar die vooral geïnspireerd en ‘blij’ worden van de spullen die Balthazar verkoopt. Dat zijn hoogwaardige kwaliteitsspullen waar de ware liefhebbers graag voor komen en terug komen.
In mijn ogen is Irma allang geen eenvoudige keukenprinses meer, maar dé coole Kookkoningin!
In principe runt zij de business in haar uppie, samen met Kitty, die er vanaf dag één bij was. Inmiddels heeft ze meer vaste medewerkers: Anja, die vier dagen per week meedraait, maar ook Mireille, Marieke, Ingrid en Tineke bieden wisselend in de week ondersteuning. “Ik heb eigenlijk best veel personeel, haha!” Verder doet Irma veel zelf, zoals de administratie, de inkoop, het nieuwe kassasysteem: ze vindt het leuk ook cijfermatig goed inzicht te hebben in de gaande zaken.
Omdat ze zich met hart en ziel in de culinaire business heeft gestort, merkt ze wel dat ze er soms wel ‘een beetje erg ‘ aan vast zit. “Het is heel intensief, want je ben er dag en nacht mee bezig. Ik verkoop zo’n 15.000 verschillende artikelen en er is altijd wel iets niet meer voorradig.” Privéafspraken lijden soms wel wat onder de pressie die een eigen zaak met zich meebrengt. Toch vindt ze het werken in en met haar eigen zaak heerlijk: “Ik kan niet anders: ik ben getransformeerd tot Balthazar… “
Het is dus eigenlijk ‘Irmhazar’.
Over de Gijsbrecht is zij zeer te spreken: hier vind je een leuke mix van enkele landelijke winkelketens én veel gespecialiseerde zelfstandige ondernemers. Die maken de Gijsbrecht tot zo’n gezellig en gevarieerd ‘geheel’, want “samen maak je de sfeer en samen kan je ervoor zorgen dat ook je eigen winkel goed draait. Daarom is het zo jammer dat bijvoorbeeld ‘Blokker’ hier verdwijnt. Onze straat heeft wat meer niveau dan een gewone winkelstraat”, stelt Irma stellig, “omdat het hier vooral draait om ‘lekker eten’: Turks, Grieks, Marokkaans, Italiaans, ga zo maar door: een wereldstraat dus.”
Dat niet elke winkel en elk pand even bijzonder, verzorgd of historisch is, is ook weer een deel van de charme. Vandaar ook dat Irma haar steentje wilde bijdragen aan deze aparte winkelstraat , toen zij in 2013 gevraagd werd om zitting te nemen in het bestuur van de winkeliersvereniging: “Yes!” Ze is nog altijd bestuurslid, dat zich vooral bezig houdt met de PR (hoe kan het anders.…), de contacten met en tussen de winkeliers en de algemene relatie tussen winkeliers en publiek.
Mij intrigeert de naam ‘Balthazar’. Ik weet dat die ouwe knar één der drie wijzen uit het Oosten is; en als ik Google, weet ik ook dat het een Babylonische naam is, die betekent: “Hij die de god Bel beschermt.” Ik neem aan de god van de etensbel.
Maar hoe kwam Irma ‘la Douce’ aan die naam? Of erop?
Omdat ze jarenlang in de PR en reclame zat, ging ze natuurlijk met haar collega’s, vrienden en man brainstormen over een passende en pakkende naam. Aanvankelijk kwamen ze op ‘Cote Sud’ (zuidkust) en “Kitchen & Dining’, wat nog altijd beter is dan bij voorbeeld ‘Koken en zo’, ‘Hap en snap’ of ‘Hunker en bunker’ (mijn slappe creaties). Maar echt een knaller kwam er niet uitgerold.
Tot ze ‘weer eens’ in New York was: “In Soho, in Manhattan, bevindt zich een Franse bistro met de naam ‘Balthazar’, die in mooi gestileerde letters groot op de ramen is aangebracht. Ik wist meteen: dát is ‘m! Die naam past volledig bij mijn concept! Bovendien associeer ik die naam met ‘bazaar’ en zo.”
Zo kwam het dus: inclusief de grote, gestileerde letters en de huiskleuren mosterdgeel, grijs en taupe: het zag er kek uit, klopte met de rest en iedereen reageerde enthousiast. En zo geschiedde.
Heel toevallig –of niet-: op zaterdag 18 november a.s. bestaat ‘Balthazar’ exact vijf jaar en dat wordt natuurlijk op diverse ‘uitgekookte’ manieren gevierd! Op die dag krijgen klanten een hapje, een jubileumtas en/of een ander presentje. Bovendien heeft ze samen met haar zoon een prachtige brochure ontworpen en laten drukken, waarin je de Balthazar-favorieten kan aankruisen. In de weken daarna zijn er nog speciale kortingsacties en leuke aanbiedingen. Kijk, koop en kook!
Tot slot, als ‘verplichte’ anekdote:
“Op één van de weinige zeer warme dagen van deze zomer kwam een hoogbejaarde dame aan de rollator de winkel in geschuifeld. Ze leek bekaf en dus boden we haar een stoel en een bekertje water aan. Beide werden aanvaard. Ze vertelde ons dat ze hierheen was komen lopen, omdat ze per se een cadeaubon van Balthazar moest hebben, voor iemand die veel voor haar had gedaan. Dat was natuurlijk snel geregeld, maar we maakten ons wel zorgen over hoe oma weer thuis zou komen.
Dus takelde ik haar met rollator en al in mijn eigen auto, om haar thuis te brengen. ‘Thuis’, dat was volgens mij net ietsje verder dan om de hoek. Maar na een paar minuten rijden, met een hoop ‘hier links, nu rechts,’ groeide mijn verbazing met de meter. Was zij werkelijk dat roteind in deze warmte naar ons komen lopen? Ik ben er nooit achter gekomen.
Uiteindelijk stonden we voor oma’s stulpje. Ik liet haar wel beloven dat ze dit nooit meer zou doen en ook dat ze dit aan niemand mocht door vertellen. Aan de eerste belofte heeft ze zich gehouden, aan de tweede niet: anderhalve week later bezorgde haar dochter me een prachtige bos bloemen…”
Balthazar?
Het is kicken met die kekke kookwinkel!
Frans Kwantes,
13 november 2017
Balthazar Kookwinkel
Gijsbrecht van Amstelstraat 164
1214 BD Hilversum
Tel. 035 77 251 66
Mail: info@balthazarkookwinkel.nl
Website: www.balthazarkookwinkel.nl
Hilversum bestaat 600 jaar. Gefeliciteerd! Dat wordt natuurlijk uitgebreid gevierd. Hiervoor ontwikkelden Matthijs Boon & Luc van den Burgt een speciale Hilversum 600 taart. Wij vroegen Julia van Balthazar Kookwinkel…
Er is toch niets leuker dan je lief met Valentijnsdag te verrassen met een homemade valentijnsdiner. Dit hoeft helemaal niet moeilijk te zijn. Met de juiste muziek, kaarslicht en good…